Οι Slipknot ταρακούνησαν την Αθήνα: 50 εικόνες από την καταιγιστική συναυλία στο Release Athens 2022

Καρέ - καρέ όλα όσα συνέβησαν στην ιδανική αυλαία του φεστιβάλ με 25.000 «Maggots»

Φωτορεπορτάζ από την εμφάνιση των Slipknot, Sepultura, Jinjer, Vended, Maplerun, Project Renegade στο φεστιβάλ Release Athens 2022

Με το που άκουσα πως η προπώληση έφτασε τα είκοσι χιλιάδες εισιτήρια την προηγουμένη, υποκλίθηκα για πολλοστή φορά στη δύναμη -αγοραστική, μα πάνω από όλα συναισθηματική- που η heavy metal είχε, έχει και θα έχει μια για πάντα στη χώρα μας. Και δει, η ακραία του έκφανση. Βέβαια ήταν και τα έντεκα χρόνια απουσίας των Αμερικανών μασκαράδων που συνέβαλαν σε τούτο το αξιοθαύμαστο φαινόμενο, όπως και το επερχόμενο νέο άλμπουμ τους “The End, So Far” που κυκλοφορεί στις 30 του προσεχούς Σεπτεμβρίου. Όσο για τη συμμετοχή των θρυλικών Sepultura, μη λέμε τα αυτονόητα. Η ζυγαριά... στράβωσε μονομιάς!

Release Athens 2022 © Χρήστος Κισατζεκιάν

Όταν κατέφθασα εγκαίρως στην Πλατεία Νερού στις πέντε το απόγευμα η ουρά των φανατικών οπαδών που λαχταρούσαν κάγκελο ήταν κυριολεκτικά μισό χιλιόμετρο! Παρά τους σαράντα βαθμούς Κελσίου. Κι όμως. Τηρώντας για άλλη μια φορά το πρόγραμμα κατά γράμμα, οι επιθετικότατοι Αθηναίοι Project Renegade βρήκαν έτοιμο κοινό στα ιπτάμενα πόδια της Μαριάννας που όργωσε για μισή ωρίτσα τα σανίδια. Με ήχο εξαρχής μπετό, η πρώτη γεύση είχε ήδη γλυκάνει τη γλώσσα των μαυροντυμένων. Όσο για το έως συχνό και επιβεβλημένο «ράντισμα» των μπροστινών με λάστιχο νερού από σεκιουριτάδες, σίγουρα έσωσε ζωές!…

Project Renegade © Χρήστος Κισατζεκιάν

Σειρά είχαν οι προσφιλέστατοι Maplerun. Μια από τις πιο hard working bands της χώρας μας! Και το λέω αυτό με βεβαιότητα αφού ήμουν εκεί, σε κάθε τους βήμα, σε κάθε τους νέα προσπάθεια για διεθνή καταξίωση. Ακόμη και ως συνοδοιπόρος με τους Infidel. Οι δικοί μας System of A Down είχαν τρεις δίσκους στη διάθεση τους για να γεμίσουν την αξιοζήλευτη θέση τους σε τούτο το billing και για άλλη μια φορά ο Βαγγέλης έκανε τα μάγια του στην κονσόλα ώστε ο ήχος να σαρώσει τα πάντα στο άκουσμά του. Κι αν το “Partykrasher” είχε τη μερίδα του λέοντος, λογικό και επόμενο νομίζω.

Maplerun © Χρήστος Κισατζεκιάν

Vended λέγονται οι πέντε συντοπίτες των Slipknot από την Αϊόβα που έπαιξαν τρίτοι. Και ο κόσμος το ’χει τούμπανο πως στο μικρόφωνο έχουμε τον υιό του Corey Taylor, ηγέτη των προαναφερθέντων, γεγονός που θέλει τούτο το εξτρεμιστικό κουιντέτο προστατευόμενο και κάργα προωθούμενο. Κι έτσι κόντρα στη γκαντεμιά που τους ήθελε να παίζουν σε κοινό για πρώτη φορά το Μάρτη του 2020, μια μόλις βδομάδα πριν την παγκόσμια καραντίνα της πανδημίας, οι νεαροί εξτρεμιστές οργώνουν πλέον την Υφήλιο κάτω από τα γιγάντια φτερά του μπαμπά που καμαρώνει τον γιόκα και τους φίλους του να σπέρνουν πανικό.

Vended © Χρήστος Κισατζεκιάν

Είχα φτάσει όμως η ώρα και η στιγμή που η σαγηνευτική μα συνάμα και χαρισματική Tatiana Shmayluk θα έκλεβε την παράσταση από τα αποδυτήρια με τους Jinjer! Όχι. Δεν ήταν μόνο η όποια συμπάθειά / συμπόνοιά μας σε τούτους τους Ουκρανούς του ακραίου metal που συγκέντρωσε τα βλέμματα και τα αυτιά έξι χιλιάδων θεατών μαζικά. Ήταν αυτή καθαυτή η έντονα θηλυκή παρουσία και κινησιολογία της παρέα με τα αξιοπρόσεκτα καθαρά φωνητικά της που μαζί με τα «βρώμικα», έσπειραν ανατριχίλες. Με το σχετικά πρόσφατο “Wallflowers” να προκαλεί θετικότατες αντιδράσεις στον παγκόσμιο μουσικό τύπο ως προοδευτικό groove metal διαμαντάκι, από ότι φάνηκε χθες θα έχουμε να ακούσουμε πολλά ακόμη από αυτό το καλοστημένο όχημα.

Jinjer © Χρήστος Κισατζεκιάν

Τους Sepultura είχαμε να τους απολαύσουμε οκτώ χρόνια. Ουκ ολίγα. Αναμενόμενο λοιπόν το κουαρτέτο να αποτελέσει ισχυρότατο πόλο έλξης για κάθε ντόπιο οπαδό της extreme metal σε τούτη τη τελευταία βραδιά του φετινού Release Athens Festival. Που έμελλε να είναι η πιο επιτυχημένη από πλευράς προσέλευσης, και όχι μόνο. Η επιβεβλημένα αναβληθείσα ευρωπαϊκή ομώνυμη του πρόσφατου άλμπουμ περιοδεία “Quadra”, ήθελε το άχτι μας κάργα στριμωγμένο! Έτσι παρά το γεγονός του ότι ο μόνος από τα ιδρυτικά μέλη στη σκηνή ήταν ο παλαίμαχος μπασισταράς που επιμένει να ονομάζεται Paulo JR. αφού ο θάνατος της γυναίκας του Andreas Kisser τον ήθελε μακριά μας, το χορταστικότατο σετ έβαλε φωτιά στην αρένα. O roadie Jean Patton υπήρξε κυριολεκτικά από μηχανής θεός. Παρεμπιπτόντως: τα καπνογόνα δώσανε και πήρανε, μα η παράσταση κύλησε μια χαρά! Ειδικά στο “Roots, Bloody Roots” μέτρησα από την υπερυψωμένη ταράτσα χορηγικού περιπτέρου τέσσερα τεράστια mosh pits και ένα μικρούλι τέρμα αριστερά. Ρε σεις; Τι μηχανή του τρόμου είναι αυτός ο Eloy Casagrande στα μετόπισθεν;

Sepultura © Χρήστος Κισατζεκιάν

Με το ξεκούδουνο μα πυρπολικό “Easy Lover” των Philip Baley & Phil Collins από τα ηχεία να με θέλει ξάφνου χορευτό και λάιτ, όπως άλλωστε πολλούς ακόμη γύρω μου σε πληροφορώ, στις έντεκα το βράδυ ξαναχόρεψα στην αντίστοιχη εισαγωγή των Slipknot, αφού το “For Those About To Rock” επιλέχθηκε να ακουστεί ολόκληρο, καθώς του πρέπει! Στα καπάκια, μια μικρή τζούρα από το “Get Behind me Satan and Push” ώστε να αλλοιωθεί καταλλήλως, για να ακολουθήσει αυτό που εικοσιπέντε χιλιάδες μανιακοί αδημονούσατε να συμβεί. Πανζουρλισμός! Ντελίριο. Γιορτή. Slipknot.

Slipknot © Χρήστος Κισατζεκιάν

Το “Disasterpiece” ήθελε τους φωτογράφους να είμαστε καρφωμένοι στο πελώριο θεατρικό σκηνικό, μα οι ιαχές ξωπίσω μας ήταν τέτοιες που μας ανάγκασαν να γυρίσουμε αρκετές φορές στιγμιαία το φακό προς το κάγκελο. Στα ογδόντα λεπτά που ακολούθησαν ως το τέλος η συμμετοχή ήταν τόσο μαζική, που κατάντησε αξιοθαύμαστη! Αναμενόμενο λοιπόν στο “Spit it Out” να καθίσουμε κατάχαμα ώστε να εκσφενδονιστούμε λίγο μετά στον αέρα. Μια ωρίτσα όμως θα ήταν λίγη για headliner. Οπότε το encore συμπλήρωσε τα μάλα τούτο το πανηγύρι με δυο ύμνους: “People=Shit” και “Surfacing” έπεσαν ως λαχταριστή ταφόπλακα στο φετινό καυτό φεστιβαλικό καλοκαίρι, με το προηχογραφημένο “Till we Die” να μας καληνυχτά. Και του χρόνου, με Υγεία.