Συντάσσομαι με την άποψη που ακούγεται δυνατά τον τελευταιο καιρό πως οι Τούρκοι καταλαβαίνουν μόνο την δύναμη των όπλων.
Αλλιώς, γιατί εξοπλιζόμαστε;
H ως πρόσφατα ισχύουσα τάξη πραγμάτων έχει ανατραπεί και ότι κινούμαστε πλέον σε περιβάλλον αταξίας, αβεβαιότητας, κινδύνων. Μέσα σε αυτό ακριβώς το περιβάλλον που τροφοδοτήθηκε από τον πόλεμο στην Ουκρανία και την απόφαση της Δύσης να απέχει του πεδίου, άρχισαν να προβάλλονται μεγαλοϊδεατικά σχέδια και να εκτοξεύονται ωμές απειλές.
O Τούρκος πρόεδρος, μεταξύ άλλων, δήλωσε πως όταν έρθει η ώρα την Ελλάδα δεν θα τη σώσουν ούτε η Ευρώπη ούτε οι ΗΠΑ.
Λέει και ξαναλέει πως είμαστε ένα κακομαθημένο παιδί που δεν βάζει μυαλό απο την ιστορία.
Στα ελληνικά, «κακομαθημένο παιδί» είναι εκείνο που του γίνονται όλα τα χατίρια, στην τουρκική, ο χαρακτηρισμός “şımarık çocuğu”, τον οποίο χρησιμοποιούν διαρκώς οι γείτονες, σημαίνει επιπλέον το παιδί εκείνο που χρειάζεται οπωσδήποτε κηδεμονία.
Εμμέσως πλην σαφώς, λένε ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να σταθεί απέναντί τους αυτοδύναμα και ότι χρειάζεται ως κηδεμόνα της την Ευρώπη και τις ΗΠΑ.
Αλλά και (το κυριότερο) ότι στην περίπτωση που οι Ευρωπαίοι δεν επιθυμούν να παίξουν το ρόλο του κηδεμόνα προσφέρονται οι ίδιοι να τον παίξουν όπως έκαναν επι 400 χρόνια!
