Σχολιάζοντας πέρσι την τραγωδία των πυρκαγιών σε Βαρυμπόμπη και Βόρεια Εύβοια αναφερθήκαμε εκτενώς άπαντες πως πρέπει να αλλάξουν όλα στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών δίνοντας έμφαση στην πρόληψη και την προετοιμασία του κρατικού μηχανισμού.
Προσέξτε! Όχι των ανθρώπων που κάνουν την δουλειά στο πεδίο και περιμένουν επιτελικά να τους πει καποιος που να πάνε αλλά εκείνων που δίνουν τις εντολές…
Ο κρατικός μηχανισμός και εκείνοι που δίνουν τις εντολές έπρεπε να είχαν αλλάξει εκ βάθρων όταν το κακό ξεκίνησε στην Ηλεία το 2007 και ολοκληρώθηκε στο Μάτι το 2018.
Ειδικά μετά απο όσα είδαν το φως της δημοσιότητας όπου για τα καπρίτσια κάποιων και τους τσαμπουκαδες των γαλονάδων κάηκαν άνθρωποι και περιουσίες.
Ο αριθμός των θυμάτων σε όλες αυτές τις φωτιές ήταν τέτοιος που ακόμα και σήμερα, με πολύ πιο ψύχραιμη ματιά, είναι δύσκολο να χωνέψουμε και να συλλάβουμε το μέγεθος της τραγωδίας.
Στο συλλογικό υποσυνείδητο όμως έβαλε ένα όριο που σημαδεύει κάθε πυρκαγιά που έχει ξεσπάσει από τότε.
Και το σύνθημα «ποτέ ξανά» πιστέψαμε πως δεν θα έμενε απλά ένα σύνθημα, αλλά και μια έμπρακτη αλλαγή δόγματος στο πώς θα αντιμετωπίζονται πλέον οι πυρκαγιές.
Έτσι τουλάχιστον νομίζαμε…
Βέβαια, στο άλλο άκρο του ορίζοντα, όταν εκατοντάδες συμπολίτες μας αποκλείστηκαν από τα χιόνια στην Αττική Οδό πριν από μερικούς μήνες, το «ποτέ ξανά» έγινε πολύ σύντομα «ευτυχώς δεν είχαμε νεκρούς» και ναι, η προστασία της ζωής σε τέτοιες περιπτώσεις είναι απόλυτη και απαραβίαστη συνθήκη, ωστόσο ο τρόπος με τον οποίο εφαρμόζεται, και κυρίως με τις παραλείψεις της, φέρνει μαζί της μια κοινοτοπία η οποία στο μέλλον μπορεί να αποδειχθεί πολύ πιο θανατηφόρα.
Φέτος η τραγική σεζόν ξεκίνησε από τη Γλυφάδα, τη Βάρη, τη Βούλα και τις τελευταίες ώρες συνεχίζεται στην Άμφισσα, την Ιτέα, τη Φωκίδα, τη Ζάκυνθο και σε πολλές ακόμα εκτάσεις Γης.
Εκκενώνεται η Ιτέα
Καίγεται η Φωκίδα
Καίγεται το Κρανίδι στην Αργολίδα
Καίγεται το Άγιο Όρος
Καίγεται η Ζάκυνθος
Φωτιά στο Σχηματάρι Βοιωτίας
Καίγεται η Ηλεία
Καίγεται η Αχαΐα
Οι πυρκαγιές στον αστικό ιστό είναι πλέον μια κανονικότητα και το να μετράμε σπίτια και αυτοκίνητα καμμένα είναι πλέον μια στατιστική στο κάτω μέρος των ειδήσεων.
Το πένθος των πολύνεκρων πυρκαγιών πήρε όλα μας τα δάκρυα, την οργή και την θλίψη και απλά τώρα βλέπουμε την Ελλάδα να καίγεται θεωρώντας το ως δεδομένο. «Καλοκαίρι είναι…»
Ακόμα κι αν ξεσπάσει πυρκαγιά στον Εθνικό Κήπο, δεν θα μας κάνει καμία εντύπωση. Σιγά…! Μήπως και στο Πεδίο του Άρεως δεν πήγαν πέρυσι να βάλουν φωτιά;
